In the Street

Tijdens de Tweede Wereldoorlog assisteerde Levitt Luis Buñuel bij de montage van Amerikaanse propagandafilms voor Zuid-Amerika, die geproduceerd werden door het Museum of Modern Art. In 1945-1946 maakte ze een korte Super 8-film met schrijver James Agee en haar vriendin Janice Loeb, kunstenaar en geschiedkundige. In the Street wordt beschouwd als een van de eerste Amerikaanse experimentele films: een reeks compacte, dialoogloze vignetten gemaakt in East Harlem. In die jaren was deze wijk nog niet beïnvloed door het modernisme en nog ver verwijderd van het Rockefeller Center en de eerste tekenen van wat Rem Koolhaas later Manhattanism noemde.
'De straten van de arme wijken in grote steden zijn bovenal een toneel en een slagveld,' schreef James Agee in de introductie van In the Street. De straat als gemeenschappelijke ruimte. Kinderen en vrouwen die op de stoep zitten, jonge versierders, een marginale werkloze bevolking, wier gebaren en hartstochten ze vastlegt met klaarblijkelijke interesse in het archaïsche, het magische, het Dionysische, het burleske. Ver van Rooseveltiaans humanisme en sociologie. Ver van de zwijgzame, monumentalistische visie van de mannelijke fotografen uit die periode.
Een van de elementen die de foto's van Levitt nog altijd relevant maken, is dat ze een nadrukkelijk, niet-spectaculaire manier van kijken laten zien. Haar straatleven wordt gekenmerkt door het 'onspektakel' - een glimp van alledaagse deugdzaamheid.