La perrera

De sfeer van een badplaats in het naseizoen is waarschijnlijk overal ter wereld dezelfde, maar toch kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat er dynamischer oorden bestaan dan de setting van La perrera. De lethargische uitwerking van de naderende winter wordt in Manuel Nieto Zas' overtuigende debuutfilm op treffende wijze verbonden met de geestelijke toestand van de hoofdpersoon, de 25-jarige David. Zijn vriendinnetje gaat terug naar de stad en hij blijft achter. Nu zijn studie niet wil vlotten, begint hij - vooral onder druk van zijn vader - aan de bouw van zijn eigen huis. Nou ja, eigenlijk beginnen zijn vrienden en kennissen maar met het leggen van de fundamenten. David zelf lijkt eerder met existentiële vragen te worstelen. In La Perrera (de hondenkennel) lijkt vriendschap boven liefde te gaan. De stadse David, gewend aan vertier, is hier een gevangene van zijn manier van leven. Met steun van het Hubert Bals Fonds maakte Nieto Zas, die eerder in Rotterdam een korte film vertoonde en als regieassistent samenwerkte met Lisandro Alonso (La libertad) en Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella (25 Watts), een treffende schets van een gemarginaliseerde generatie en - paradoxaal bijna - een fris portret van een plek waar niets gebeurt. Met een fraaie en dappere hoofdrol van Pablo Riera, die een nieuwe dimensie geeft aan het begrip slacker. (GT)