Alien Food

Een ontroerende, onverwachte vriendschap biedt houvast in deze grimmige schets van een psychose, verteld in de eerste persoon – waarbij de grenzen tussen werkelijkheid en hallucinatie, fantasie en angst vervagen.

In Alien Food speelt filmmaker Giorgio Cugno zijn eigen hoofdpersoon, Alberto, op basis van zijn jarenlange ervaring met therapeutische gemeenschappen. Na een lange intramurale behandeling van zijn bipolaire stoornis trekt de veertigjarige Alberto in bij een nieuw pleeggezin, waar hij de twaalfjarige Vicky ontmoet: een ander buitenbeentje, dat wordt gepest om haar ufo-obsessie. Als Vicky ziet dat Alberto zijn medicijnen stiekem weggooit, nemen ze elkaar in vertrouwen. Hun hechter wordende band en Vicky's vluchten in sciencefiction houden Alberto met beide benen op de grond – ook als hij zelf zijn grip op de werkelijkheid verliest. Zijn terugval leidt tot een kritieke toestand. Alberto verliest zich in griezelige waanideeën over intimiteit met vreemden: hij raakt geobsedeerd door foto's en video's die hij van de harddrives van klanten steelt bij het computerreparatiebedrijf waar hij werkt. Ondertussen zien we Alberto's escalerende nachtmerries en hallucinaties die voorheen in toom werden gehouden door medicijnen. 

Ondanks deze dreigende horrorelementen blijft Alien Food dicht bij de relatie die in de film centraal staat. Dat contrast maakt de duistere momenten verontrustender, maar de lichtere momenten, die overheersen, ook veel levendiger – ze bieden hoop aan iemand die klem zit tussen angst voor de wereld en het verlangen die te omarmen.

– Callum McLean