Tehran 7:00 A.M.

De plaats is Teheran, de tijd is zeven uur 's ochtends en er staat een grote groep voetgangers te wachten voor een rood stoplicht. De jonge politieagent die de stoplichten bedient, laat een rood licht zo lang mogelijk aanstaan zodat hij meer tijd heeft om het object van zijn liefde, een actrice, te zien. Wanneer hij zijn liefde uit, blijkt er een grote kloof tussen hen te bestaan. In een laboratorium voor drugscontrole moeten twee nare tirannieke mannen de urine van klanten testen. Ze zijn bijna aan hun pensioen toe, en zijn hun hele leven als de dood geweest voor inspectie. Vandaag komt er -zonder dat ze dat weten -een inspecteur. Op de drukke straten van Teheran verdient een motorrijder zijn kostje door mensen achterop te nemen. Hij luistert slordig naar de verhalen van klanten, en verhaspelt de hem toevertrouwde feiten in hoog tempo. Tot een oude man het hem lastig maakt. Een Afghaanse lasser ziet een meisje ontsnappen aan een man. Ze raken in elkaar geïnteresseerd -terwijl ze elkaar leugens vertellen over hun leven. Razavian verweeft deze verhalen in zijn tweede speelfilm, die begon als een documentair project, tot een rijk en inderdaad documentair aandoend palet over vierentwintig uur uit het leven in Teheran. Menselijk, scherp observerend en humoristisch schetst Razavian -wiens eerste speelfilm Journey of the Grey Men vorig jaar in de VPRO Tiger Awards competitie draaide -een portret van de Iraanse wereldstad.