Dante no es únicamente severo

Als Lejos de los árboles (1972) het documentaire manifest is van de Escuela de Barcelona, dan is Dante no es únicamente severo de fictionele tegenhanger. Fictie is hét thema van deze film: een modieuze, zo uit een onvoltooide pop-nouveau-roman weggelopen Sheherazade vertelt verhalen die niet per se een einde of een betekenis hebben; verhalen van steeds wisselende makelij en stemming; verhalen die kronkelende omwegen maken naar een fascinerend elders; verhalen die onzinnig maar alleraardigst eindigen - zoals ieder goed verhaal verdomme het recht heeft om te eindigen - daarmee suggererend hoe de wereld zou moeten zijn en niet hoe die is (ja, er is een Stenenvreter!). Het is allemaal niet zo vreemd als het klinkt. En het klopt ook nog. Denk aan Miguel de Cervantes en Jan Count Potocki, misschien Lewis Carroll, en zeker Roberto Bolaño. Zoals een tussentekst tegen het eind luidt: “Behalve treinen kan alles, zelfs een geboorte, voortijdig zijn.” Zelfs een film, zoals dit geesteskind.