The Journals of Musan

Noord-Koreaanse ‘overlopers’ die de vlucht naar Zuid-Korea hebben overleefd en een plaats in de maatschappij zoeken, blijven daar voor werkgevers en autoriteiten herkenbaar omdat hun registratienummer met 125 begint. Hierdoor is het voor hen moeilijk een goede baan te vinden.
De introverte Jeon Seung-Chul, gespeeld door regisseur Park Jung-Bum zelf, valt ook ergens tussen wal en schip. Hij probeert in de marges van de kapitalistische maatschappij, aan de rand van miljoenenstad Seoul, zo eerlijk mogelijk zijn brood te verdienen - aanvankelijk als posterplakker, een vak waarin de concurrentie en territoriumdrift moordend zijn. Zijn enige troost is een mooie witte zwerfhond die hij gaat verzorgen. Wanneer hij 's nachts ook gaat werken in een karaoketent, lijkt hij in zowel economisch als romantisch opzicht wat perspectief te krijgen. Maar hij blijft een buitenstaander. Zijn pogingen om iets aan zijn positie te verbeteren, blijven niet zonder represailles.
Park maakte in 2008 al de succesvolle korte film 125 Jeon Seung-Chul, die aan de basis zou staan van The Journals of Musan. Tussendoor werkte hij als assistent van Lee Chang-Dong aan diens Poetry. Parks eerste lange film, die bij de wereldpremière op het festival van Pusan reeds in de prijzen viel, is diepgravend, realistisch gedraaid en ontroerend.