Orson Welles: the One-Man Band

Degelijke documentaire die op een inzichtelijke manier een ware schatkamer aan onbekend materiaal van en over Orson Welles presenteert. De film is nadrukkelijk onder controle van de weduwe van Welles, Oja Kodar, tot stand gekomen. Wellicht ging dit enigszins ten koste van een onafhankelijke kritische positie van filmmakers Vassili Silovic en Roland Zag, maar daar staat tegenover dat de film materiaal bevat waar Welles-liefhebbers tot voor kort alleen maar van konden dromen. De film concentreert zich op de late periode van Welles, toen hij in een zelfgekozen exil door Europa zwierf met in zijn bagage altijd een camera en een draagbare montagetafel. Welles financierde in die tijd zelf zijn films (die nagenoeg altijd onvoltooid bleven) door als acteur in films van anderen op te treden. Een unieke produktiewijze waarover hijzelf zei: 'I use my own work to subsidise my work, in other words, I am crazy!'. Een grap met een bittere ondertoon, want Hollywood-producenten beschouwden hem echt als waanzinnig en maakten hem het werken in Amerika onmogelijk. De documentaire laat fragmenten zien uit (onvoltooide) films als The Deep, The Dreamers, Moby Dick, Churchill, The Magic Show en sensationele gedeelten uit The Other Side of the Wind. In deze fragmenten, die tot voor kort slechts papieren voetnoten waren in de essays van filmhistorici, komt een intrigerende nieuwe Welles tot leven. Orson Welles: the One-Man Band is een film die de Welles-exegeten voor jaren van werk voorziet.