Eighteen

18 is zo grillig als het leven zelf, vol verrassende wendin¡gen. Het is deels een tragische love story, maar de film bevat ook sociale bewogenheid. Verder is 18 stilistisch geÜdurfd, met een fragmentarische narratieve structuur en een bijzonder in¡ventieve cinematografie.Er 'gebeurt' niet veel in de film. Een man, een 'middelmatige manager van een middelmatig reisbureau', gaat op een middag een biertje drinken in een vissersdorpje en blijft daar hangen om het spel 18 te spelen, hoewel hij het nog nooit eerder Üheeft gespeeld. 18 is een dobbelspel met simpele regels. Vier dobbel¡stenen worden in een (rijst)schaal gegooid, twee moeten een paar vormen. De overblijvende twee stenen worden opgeteld voor de score. Als alle stenen gelijk zijn win je. De man vergeet zijn vrouw en dochter en blijft spelen. Hij ondergaat een identiteitscrisis èn een midlife-crisis maar heeft tegelijkertijd het gevoel sinds lange tijd weer vrij te zijn.Ho P'ing kent allerlei metaforische betekenissen toe aan het dobbelspel 18. Zo kun je in Taiwan niet hoger dan 12 gooien - op het vasteland nog wel. 'Dat zet je aan het denken over de abnormaliteit van de Taiwanese cultuur en van de mensen die hier al vierhonderd jaar wonen', aldus P'ing.Tony Rayns sprak van 'acid images, amphetamine cutting'. Een film kortom, vervuld van een vrijheid en gekte die men maar zelden tegenkomt.