Come pecore in mezzo ai lupi

Op het eerste gezicht lijkt Come pecore in mezzo ai lupi zijn hoofdpersoon, Vera, naar de wolven te sturen, niet als schaap, zoals de Bijbelse titel suggereert, maar als een andere wolf. Vera is als undercoveragent in een gevaarlijk misdaadsyndicaat geïnfiltreerd en heeft het vertrouwen van de kopstukken gewonnen, die willen dat zij wapens regelt voor hun volgende overval. Maar als ze op het punt staat de bende te arresteren, hoort ze dat ook haar jongere broer Bruno erbij betrokken is.

Lydia Patitucci's heftige, meeslepende misdaadthriller ontleent zijn emotionele kracht deels aan Vera's worsteling om haar menselijkheid te onderdrukken in de keiharde omgeving. Om te overleven in een wrede wereld vol gestoorde mannen moet Vera hard en gevoelloos zijn ondanks het buitensporige geweld waarvan ze getuige is. Toch zijn er momenten waarop dat schild barstjes vertoont, wat doet vermoeden dat ze misschien toch niet zo beheerst is als ze zou willen.

Patitucci's keiharde, in minimale, bijna monochromatische, graphic novel-achtige kleuren gedraaide film draait om een web van familiale spanningen, waaronder de broze, moeizame band tussen Vera en Bruno. Net als het litteken op Vera's gezicht dat haar een onbedoelde grijns geeft, worden die ingewikkelde verhoudingen niet uitgelegd, wat suggereert dat sterke, verborgen complexiteiten het gedrag van de personages bepalen.

– Srikanth Srinivasan