Methadonia

Methadon bestaat alweer dertig jaar als medicijn dat heroïneverslaafden helpt bij het gevecht tegen hun verslaving. Methadonia is een gedegen documentaire die zorgvuldig en niet sensatiebelust naar zijn onderwerp kijkt - en dan toch spectaculair wordt. De film onthult genoeg, maar het streven was geen onderzoeksjournalistiek of een sociologische aanklacht. Hij biedt, als bij een speelfilm, in de eerste plaats een kader waarin een aantal personen worden voorgesteld. De maker richt zich vooral op de individuen en hun specifieke problemen en schuwt generalisaties. De film verkent een grensgebied: het niemandsland waarin zowel heroïneverslaafden verblijven die via methadon van hun verslaving af willen, als de methadongebruikers die op de weg terug naar de verslaving zijn. Methadon is een geneesmiddel, maar verslaafden verzinnen vele inventieve cocktails van voorgeschreven medicijnen, waarvan het effect niet voor dat van harddrugs onderdoet. Vooral de combinatie met zware slaap- en kalmeermiddelen (benzodiazepinen) is een favoriet recept onder naar een kick hunkerende methadongebruikers. De film volgt een aantal hoofdpersonen; mensen die al een mensenleven verslaafd zijn en misschien nog jaren meegaan. Die na dertig jaar zelfs nog geloven dat ze eens niet meer verslaafd zullen zijn. Mensen die aan het al of niet verslaafd zijn een dagtaak hebben. Negroponte weigert om het somber in te zien. Hij hoopt met zijn hoofdpersonen mee. (GjZ)