‘Laada’ is het woord voor de algemeen aanvaarde wet, de uitdrukking van de tradities die het dagelijkse leven bepalen en het sociale, economische en politieke verkeer in een Afrikaans dorp reguleren. Dat laatste wordt ook gedaan door meesters met kennis: een meester van de aarde, een regenmeester, een rituelenmeester enzovoort. Deze traditionele structuur wordt aangetast door de moderne communicatiemiddelen, zoals de radio, die andere kennis inbrengen en het gezag van de meesters ondermijnen. De strijd tussen traditie en moderniteit wordt in de film vertegenwoordigd door drie jongemannen: Do, Demba en Sina. Zij vragen zich af hoe hun toekomst en die van hun dorp eruit zal zien. Sina vindt zijn antwoorden in de waarden van zijn voorvaderen en weigert het dorp te verlaten. Do en Demba kiezen voor een moderne manier van leven en trekken naar de grote stad zonder goed te beseffen wat hen te wachten staat.Touré liet zich bij het maken van de film leiden door zijn intuïtie; hij had geen filmische voorbeelden voor ogen. Hij zocht naar beelden met een emotionele waarde en prefereerde de handeling boven het woord. Hij wilde een film maken waarinniet te veel wordt gesproken, waarin ruimte is om naar het zwijgen van de personages te luisteren.Drissa Touré gebruikt de cinema uitdrukkelijk om maatschappelijke problemen aan de orde te stellen; de film is voor hem bij uitstek een middel om de grotendeels analfabete bevolking van Burkina Faso te bereiken.
