To Love Again

In identieke jurken, met dezelfde boeketten en dolgelukkig schrijden oudere stelletjes de gemeenschappelijke bruiloft uit. In Xian, China is het normaal om in groepsverband te hertrouwen, en te vieren wat eerder door sociaal economische omstandigheden niet mogelijk was. Maar nu het koppel Li en Nie op leeftijd is, ligt de dood op de loer. In kleine en grote dingen: een stervende vriendin aast op een mogelijke nieuwe geliefde voor haar man, de koelkast begeeft het, en het graf van Li’s overleden eerste vrouw moet geruimd worden. Schuldig als hij zich voelt over haar dood, biedt hij haar graag een laatste rustplek in een gezamenlijk graf voor hem en Nie. En misschien is er ruimte over, zodat ook de overleden man van Nie erbij past? De wonden van de politieke omwentelingen uit het verleden snijden diep in de film die zo hoopvol start.

Nooit sentimenteel, maar realistisch en in wonderschone kaders vangt dit debuut de mentaliteit van een generatie die, getekend door hun verleden, koste wat het kost hun familie bij elkaar tracht te houden. De scène waarin hun gezinsleden niet komen opdraven voor een familieportret en Li en Nie dan maar zelf met Photoshop in de weer gaan, is hiervoor tekenend.

Gao Linyang schreef Striding Into the Wind (2020) en On the Border (2018), twee films over mensen in de marge, waarvoor het grillige kapitalisme in het hedendaagse China altijd een valkuil blijkt. Ook hier, in zijn eerste speelfilm To Love Again, biedt hij een overtuigende observatie van twee getraumatiseerde zielen.