Interviews

Interview Gaspar Noé

06 februari 2019

Interviews

Interview Gaspar Noé

06 februari 2019

Wat is er aan de hand met het Gaspar Noé, het enfant terrible van de Franse cinema?

Wat is er aan de hand met het Gaspar Noé, het enfant terrible van de Franse cinema? Zijn vorige films – Irréversible voorop – deden stof opwaaien en publiek weglopen, maar zijn nieuwste lijkt door vriend en vijand omarmd. En dat terwijl de hallucinante danse macabre die Climax heet toch allesbehalve vrolijkheid biedt. De maker zelf denkt daar anders over.

Gaspar Noé is in zijn hum. Zijn Climax trekt volle zalen op IFFR en de kritieken zijn lovend. En hoewel de film met al zijn nare scènes beschreven kan worden als een soort greatest hits-compilatie van de beroepsprovocateur, vindt de maker het zelf een bijzonder geestig eindproduct. "Het was niet de bedoeling om een grappige film te maken, maar dat is hij tóch geworden. Bij de eerste montageversie moest ik wel vloeken. Wilde ik een serieus drama maken en werd het toch weer komisch", lacht hij. Nou ja, het filmische hoogstandje dat Climax heet veronderstelt wel een eh.. bepaald soort humor. Inktzwarte humor. De reden waarom deze film wel wordt geaccepteerd? "In al mijn vorige films zijn de personages antihelden waar je je als kijker mee moet identificeren, en die vervolgens een verkeerde keus maken – of niet. Maar in het geval van Climax neemt niemand een beslissing – het óverkomt ze. En in de tweede helft tonen mensen in doodsangst inderdaad hun reptielengelaat, inderdaad."

Ik had niet verwacht dat ik zo snel een film zou kunnen maken – in maar vijftien draaidagen! Dat ik dan toch op elk frame trots zou kunnen zijn
— Gasper Noé

Een andere reden waarom Noé naar eigen zeggen zo happy is? "Ik had niet verwacht dat ik zo snel een film zou kunnen maken – in maar vijftien draaidagen! Dat ik dan toch op elk frame trots zou kunnen zijn", zegt Noé. Om er ontwapenend eerlijk aan toe te voegen: "En dat ik voor deze film behoorlijk in de schulden zat, en nu niet meer. Iemand stelde me dit project voor, als een manier om weer uit de rode cijfers te komen, als ik het voor minder dan twee miljoen zou maken. Nu ben ik uit de schuld en heb nog geld over voor mijn hobby: het verzamelen van originele filmposters. Die van 2001: A Space Odyssey zijn niet bepaald goedkoop, moet je weten. Zelf kan ik trouwens nooit voorspellen of een film een commercieel succes wordt. Ik meende het zeker te weten van Enter the Void, en van Love... maar dat pakte anders uit. Van al mijn vorige films was alleen Irréversible een hit. Dat bewijst maar weer dat goede recensies niet altijd een graadmeter zijn voor succes. Want de film waar de mensen het meest over mekkerden, dat was dus Irréversible. Waarschijnlijk ging het publiek er dus om totaal de verkeerde reden naar toe. Niet omdat ze per se naar een achterstevoren verteld verhaal wilden kijken. Maar ach, het is mij ook niet op geld te doen hoor. Ik heb niet veel nodig. Als ik maar geld heb om te drinken, te lunchen en filmposters te kopen."

Dat Noé een heuse collectioneur is, verraadt de tweede scène van Climax, met een tv-monitor waar links en rechts de favoriete filmboeken en videobanden van de maker zijn gestapeld. "Die komen uit mijn eigen verzameling. En ze verwijzen allemaal naar wat er in de film gebeurd. De enige die ook nog op de vhs-stapel hoorde, maar die ik zelf niet heb, is Shivers van David Cronenberg. Want die film heeft de nodige overeenkomsten met de mijne." Hij zucht even diep. "Het is een soort mentale aandoening hoor, het verzamelaarschap. Ik spendeer meer tijd op eBay op zoek naar posters en vitrinefoto's dan met het maken van films. Ik bewaar nog honderden VHS-banden in de kelder. Of ik ze ooit wegdoe? Nee, ze zijn als oude vrienden. En als je vriend Alzheimer krijgt, dan is dat toch geen reden om afscheid te nemen?", grinnikt hij.

climax_film_still_4.jpg

climax_film_still_1.jpg

climax_film_still_3.jpg

climax_film_still_5.jpg

Maar verschil moet er zijn: Noé's eigen films blijken keurig in zijn werkkamer uitgestald. "Ik probeer de dvd's van mijn films in elke taal en uitvoering te krijgen. Dat is handig als iemand in de toekomst er ooit nog wat mee wil en de filmprints niet meer bestaan -dan is de ondertiteling er nog. Een vriend brandde voor mij ook alle illegale versies van mijn dvd's die hij op de zwarte markt in Iran vond. Enter the Void en Irréversible, keurig met Perzische ondertitels. Want films kunnen dan wel verboden worden in de bioscoop, maar des te beter verkopen ze in het ondergrondse circuit. Verboden worden is eigenlijk de beste reclame, ha ha. Mijn vorige film, Love, werd in Rusland en Iran verboden. Drie keer raden in welke twee landen Climax het 't best doet."

Bekijk de trailer van Climax

Meer interviews van IFFR 2019

Andere berichten over Interview