Verdieping

IFFR's meest loyale vrijwilliger

07 december 2019

Verdieping

IFFR's meest loyale vrijwilliger

07 december 2019

Louk Haffmans: IFFR-verhalen van onze trouwste vrijwilliger

7 december is Vrijwilligersdag. Een uitstekende reden om een bekend gezicht en een van onze meest loyale vrijwilligers aan het woord te laten: Louk Haffmans. Louk bezocht sinds 1972 elke editie van IFFR en is sinds zijn pensioen in 2007 vrijwilliger bij de carservice. Met 49 jaar festivalervaring op zak, deelt Louk een paar van zijn mooiste herinneringen met IFFR.

Vanaf het begin
“De reden waarom ik zo graag IFFR bezoek heeft te maken met de toegankelijkheid en de sfeer die er omheen hangt. Er komen alleen maar echte liefhebbers, cinefielen, filmfanaten, die zich graag onderdompelen in wat er komen gaat. Tegenwoordig komen 300.000 bezoekers naar dit prachtige filmfestival. Dat was in het begin wel anders. In 1972 werd de openingsfilm (Postchi/The Postman van de Iraanse regisseur Dariush Mehrjui) bezocht door zeventien man, waaronder ondergetekende.”

IFFR-chauffeur met hart
“Het is allemaal begonnen bij de hoofdingang van de Doelen waar ik een chauffeur tegenkwam, Nico. Hij haalde een koffer van een gast uit zijn achterbak en ik sprak hem aan. Hij maakte mij direct zo enthousiast dat ik mij de volgende dag heb aangemeld als vrijwilliger. Autorijden leek mij leuk en dat was het ook. De afgelopen jaren heb ik veel gasten van vliegvelden naar hotels gereden en weer terug, maar ik heb ook hele andere dingen gedaan. Zo moest ik eens naar België om een ballon op te halen. Aangekomen bij het festival bleek hij zo groot dat hij niet eens in de zaal paste. Wat mij altijd opviel is dat de meeste gasten van het festival IFFR een warm hart toedragen. Ze vinden het het beste festival van de wereld omdat het publiek massaal aanwezig is.” 

De hele nacht
“Tijdens een van de allereerste IFFR-edities hebben we de hele nacht verschillende films gekeken. Van 20:00 ‘s avonds, tot 6:30 uur ‘s ochtends gingen we door, zonder te stoppen. Daarna zijn we met z’n allen naar het Hilton Hotel gegaan voor een fantastisch ontbijt.” 

Een drankje met Hubert Bals
“Ik heb het geluk gehad dat ik Hubert Bals nog heb mogen meemaken, oprichter en eerste festivaldirecteur. Hij wijdde zijn ziel en zaligheid aan films en zijn hart lag bij zijn medemens. Hij hield helemaal niet van aandacht maar wilde film dichtbij de mensen brengen. Hij reisde de hele wereld over om films te vinden uit verre, minder bekende gebieden. Ik herinner nog dat we tijdens de eerste editie een film hadden bekeken. Na afloop kwam Huub de zaal binnen en vroeg ons wat we ervan hadden gevonden. Een bezoeker zei voor de grap: ‘Helemaal niks aan Huub.’ Waarop hij antwoordde: ‘Biertje?’ Wij dus naar de bar om een biertje met hem te drinken, met z’n 55-en.”

Pop-up oesterbar
“Heel lang geleden, als de laatste film was afgelopen, kwam er op het Schouwburgplein een SRV-wagen (rijdende supermarkt) aangereden. Walter, de eigenaar, had de wagen omgebouwd tot oesterbar. Crew, cast en publiek holden dan de zaal uit en de oesterbar in, waar tot diep in de nacht werd gegeten, champagne gedronken en veel gepraat en muziek gemaakt. Het gebeurde stiekem, want de politie vond het niets. Maar wij hebben toch wel eens een agent zien binnenkomen om een heerlijke oester te eten met een glaasje fris. Je kan Walter tijdens het festival nog steeds tegenkomen. Hij rijdt niet meer in de grote wagen maar komt met een heel klein kistje op wieltjes. Als hij niet wordt weggestuurd kun je hem in de late uurtjes vinden op het Schouwburgplein.” 

Van chauffeur naar zaalwachter
“Mijn allerlaatste rit bij de carservice was in 2017 richting Amsterdam. Ik moest twee gasten oppikken bij het hotel. Tot mijn verbazing zag ik festivaldirecteur Bero Beyer en voormalig zakelijk directeur Janneke Staarink klaarstaan in de lobby. Met heel veel bagage! De afgelopen jaren heb ik gekozen voor een wat rustiger baantje. Ik ben niet meer piepjong en ik trok het niet meer om om 4:00 uur op te staan om vervolgens in de sneeuw naar Schiphol te rijden. Ik ben nu zaalwacht in het Oude Luxor en dat bevalt mij erg goed. Ik hoop het in ieder geval tot en met de vijftigste editie te blijven doen!” 

Dank je wel Louk, voor al je harde werk, toewijding en goede zin al die jaren! 

Andere berichten over IFFR 2020