IFFR x Brainstorm Radio-mixtape

Wat is film zonder muziek? Niets, voor Théo Jollet (27). De Franse filmmaker debuteert met Le Boug Doug op IFFR. Het is een rauw, surrealistisch gangster-sprookje met rappers en een zangeres in de hoofdrollen. Le Boug Doug begint met muziek: drie jongens in een auto die uit volle borst meerappen met de beats die uit de speakers knallen. Muziek dicteert het tempo van de film, met een hypnotiserend muzikaal intermezzo en een einde dat ergens doet denken aan de Bound 2-videoclip van Kim en Kanye.

Jollet is daarmee de uitgelezen persoon om de soundtrack samen te stellen voor IFFR 2021. Hij selecteerde 15 tracks, waar de Rotterdamse dj Yannick Mortier b.b.a. Pierrot vervolgens een mixtape van maakte. Dit is het concept van Brainstorm Radio: het platform slaat een brug tussen visuele artiesten en welke muziek hen inspireert om te creëren.

Wat kwam eerst bij Le Boug Doug, de muziek of het verhaal?
“Het begon met een personage, Doug. Het idee was om een ​​Europese gangsterfiguur te hebben. Jonge kerel, een beetje verdwaald, die rondkomt van kleine criminaliteit. Tijdens het schrijven ontdekte ik SpaceGhostPurpp. Zijn album BLVCKLVND Rvdx 66.6 is een doorlopende stroom muziek zonder stops of pauzes. Het gaf me de perfecte vibe om te schrijven. Ik begon me af te vragen: wat als ik rappers als acteurs inzet, om een ​​muziekfilm te maken binnen de cultuur die ik ken? Niet de typische Parijse buitenwijken, maar het tussenland, de kleine stadjes. Dus eerst was er het personage, toen kwam de rap.

Rappers snappen beeld. Je kunt een camera op hen zetten en ze improviseren, en dat maakt alles wat ze doen heel natuurlijk. Kiala Ogawa speelt de mysterieuze vrouw in de film. Ze is zangeres van de band Kodäma en speelt normaal triphop en jazz. Kiala deed de film omdat ze iets anders wilde proberen: zingen in een rapproductie. Samen met de acteur-muzikanten schreven we de soundtrack; OgRask produceerde, hij was een gamechanger. Het was radicaal, wat leidde tot een geweldige mix van muziek.”

THÉO JOLLET X IFFR

THÉO JOLLET X IFFR

THÉO JOLLET X IFFR

Je had ook veel input. Behalve filmmaker mag je jezelf nu ook muzikant noemen.
“Het was geweldig om ook het muzikale deel te regisseren. Meestal geef je dit werk aan iemand anders, maar ik heb een nauwe band met muziek. Ik vind het leuk om een film te maken, maar ik vind het ook leuk om een muzikaal verhaal te maken. Zoals met deze mixtape.”

Ja, vertel eens meer! Waar luisteren we naar?
“Het is een verzameling nummers die terug te leiden zijn naar mijn leven. Zo hoor je twee - oké, drie als je de Brad Mehldau-cover meetelt - Radiohead-nummers, die vertegenwoordigen mijn rockfase. Daarna kwam de rap, zoals je hoort. Maar er staat ook muziek op die met film en tv te maken heeft. Denk aan The McIntosh County Shouters uit het eerste seizoen True Detective, vanwege de relatie met de landschappen, het verhaal en de muzikale rijm die me enorm raakte. Dan is er nog My Little Rooster uit Harmony Korine's Gummo. Die film inspireert letterlijk alles wat ik maak.”

Een biografische mixtape dus.
“Absoluut, het is mijn leven in muziek. Ik deel mijn leven met een Italiaanse, vandaar de Italiaanse invloeden op de playlist. Een traditie van Siciliaanse liederen, die beelden oproepen die ik anders niet had kunnen dromen. Dan is er nog elektronische muziek, zoals Aphex Twin, en underground rap van Wall$street 2VS, die de hoofdrol speelt in Le Boug Doug. En heb je de grindcore gehoord? Bij het maken van mijn korte film Global Terroir ontdekte ik de band Pulmonary Fibrosis. Ik besefte plots de sfeer en melodie. Het opende me voor muziek waar ik voorheen niet naar wilde luisteren.”

Welke film heeft de beste soundtrack?
“Na Gummo? Dat is een moeilijke. Ik denk dat Suspiria misschien wel de soundtrack is die de meeste indruk op me heeft gemaakt. En laatst zag ik American Honey. Ik verwachtte een typische roadtrip-soundtrack en een zoetsappige film. In plaats daarvan was het een superlange film die zich afspeelt in een busje vol met mensen die niet weten wat ze met hun leven moeten. Dat sprak me aan, want een van de plekken waar ik het liefst naar muziek luister, is in de auto.”

Ik las een citaat bij je Brainstorm Radio-mixtape: ‘Muziek is de puurste en meer directe vorm van emotie.’ Leg uit!
“Ik hou van filmmaken, maar het is zo’n moeizaam proces. ‘Films maken is leren omgaan met verlies’, zei een leraar van mij ooit. Je begint met een script, een fantasie. Dan komt het geldprobleem: je kunt dit niet, je kunt dat niet. Je probeert te doen wat je kunt met wat je hebt. Ik vind het geweldig, maar muziek is zoveel directer. Ik speel wat gitaar. Met één snaar kun je al een geweldig nummer schrijven.”

Het idee is meteen het eindproduct.
“Precies. Je bent zes maanden bezig met een film en als je klaar bent vind je het helemaal niks. Je neemt een tijd lang afstand voordat je pas kunt zeggen: oké, dit is goed, dit is wat ik wilde doen. Er is voldoening, maar het kan wel een jaar duren voor je daar bent. Na het maken van een film dacht ik: ik wil dit nóóit meer doen. Ik ben moe, ik heb geen geld meer, ik moet elke dag om 5 uur opstaan. Dan denk je de dag erna: wat wordt het volgende project? Het is een geweldig proces, maar ook erg pijnlijk - juist omdát je je hart en ziel erin stopt.”

En dan draait je film opeens op IFFR.
“Missie volbracht!”

Dank je wel Théo, veel plezier op het festival!