De eigenzinnige portretten van Leonardo Mouramateus
15 januari 2020
Koen de Rooij over Leonardo Mouramateus
De in Fortaleza geboren Leonardo Mouramateus (1991) heeft in korte tijd een bijzonder en veelzijdig oeuvre opgebouwd. In 2020 vertoont IFFR daarom een verzameling van zijn eerdere werk in een Deep Focus Short Profile. Alles samengenomen geven zijn films een intiem inkijkje in het leven van jongvolwassenen en tonen die hoe het is om op te groeien in het moderne, complexe Brazilië.
In zijn oeuvre vallen enkele roden draden te ontwaren: een terugkerende liefde voor muziek, de rol die toeval in ons leven speelt, en het gebruik van personages die niet kunnen aarden en op zoek zijn naar een ander leven. Dat laatste is typerend voor een regisseur die zelf zijn tijd verdeelt tussen Portugal en Brazilië.
Mouramateus’ nieuwste film, A chuva acalanta a dor, is een moderne adaptatie van een verhaal van Marcel Schwob. Deze film, die zijn première beleeft in de Ammodo Tiger Short Competition, onderzoekt onze menselijke natuur en stelt vragen bij de verhoudingen tussen verschillende culturen door de eeuwen heen. In Vando vulgo vedita is Mouramateus' politieke stellingname iets directer: de film confronteert de kijker met systematisch geweld en portretteert mensen zonder ze in hokjes te stoppen.
In Mauro em Caiena staat Godzilla symbool voor een overheid die moeiteloos gebouwen sloopt en steden verandert. De bouwvallen die overblijven, fungeren als speelplaats voor fantasierijke kinderen. Sommige personages laten het constant veranderende Fortaleza achter zich. “Misschien zullen we ooit over deze spookstad zeggen: Fortaleza was eens hier”, mijmert een van hen.
Maar Mouramateus is geen pessimist, er straalt juist veel hoop uit zijn werk. Personages fantaseren over een betere toekomst, over ontmoetingen met de liefde van hun leven, en velen van hen omarmen het toeval en de willekeur – al dan niet met enige moeite. In A festa e os cães geeft een personage ons een uitgebreide uiteenzetting over één muzieknummer en hij concludeert: “Je realiseert je dat 6 minuten en 39 seconden genoeg tijd is voor dingen om te veranderen.” Bij vlagen is Mouramateus’ werk zelfs hopeloos romantisch. Als een welkom tegengif tegen het huidige politieke klimaat in Brazilië.
