Shell and Joint

Als mensen zichzelf proberen te doden, betekent dat dan dat ze niet langer willen leven? Nee hoor, zegt de hotelmedewerker in Shell and Joint, een vrouw die zelf meerdere pogingen deed, onder andere door in een zee met haaien te springen. Ze wijt het allemaal aan een bacterie die haar gedachten stuurde, vertelt ze haar collega bloedserieus.

Het speelfilmdebuut van kortefilmmaker Hirabayashi Isamu zit vol met dit soort vervreemdende gesprekken. Hij volgt verschillende personages in een Japans capsulehotel in een serie absurdistische sketches. Het ene moment filosoferen insecten in een poppenanimatie over de dood, het volgende kletst een stel mannen over erecties in de sauna. Hirabayashi filmt het in strakke, statische kaders – wat alles extra surrealistisch maakt – en smeedt het vakkundig samen tot een fascinerend geheel dat onder meer de scheidslijn tussen mens en insect onderzoekt, en de dunne grens tussen zijn en niet-zijn.