Filmfarsi

Op 19 augustus 1978 kwamen honderden bezoekers van de Rex-bioscoop in de Iraanse stad Abadan door brandstichting om het leven. Het drama markeert zowel een sleutelmoment in de Iraanse Revolutie als het einde van een bloeiende filmindustrie, die bijna volledig uit het collectieve geheugen werd gewist.

De vaak slordig gemaakte, maar razend populaire films, door een criticus spottend 'filmfarsi' gedoopt, boden met stereotype personages, melodramatische plots, verleidelijke vrouwen en campy zang- en dansnummers een zinnenprikkelend alternatief voor het officiële beeld van Iran dat het regime van de sjah via de staatstelevisie verspreidde. De commerciële cinema bracht ook filmmakers als Samuel Khachikian en de latere New Wave-regisseurs Masoud Kimiai en Abbas Kiarostami voort.

De meeste films overleefden de revolutionaire beeldenstorm van 1978-1979 alleen dankzij illegale VHS-kopieën, waaruit filmmaker Ehsan Khoshbakht een fascinerende geschiedenis compileerde van Iran tussen 1953 en 1979: een land in verwarring over zijn identiteit, zwevend tussen optimisme en ontgoocheling.