Communism and the Net or the End of Representative Democracy

Zelden wordt in de filmwereld de naam Karel Vachek genoemd als het gaat over de slachtoffers van de onderdrukking tijdens de Praagse Lente en het daaropvolgende proces van 'Normalisatie’. Pas later zou deze cinessayisthors des normes naam maken. Na het verbod op zijn eerste speelfilm Spřízněni volbou (1968) duurde het tot 1992 voordat hij een nieuwe film kon uitbrengen. Nový Hyperion aneb Volnost, rovnost, bratrství is in zekere zin een uitgebreide versie van zijn debuut. 

In de decennia daarna bracht Vachek nog vijf films uit, allemaal met een gemiddelde lengte van vier uur. De bijtende epische films geven inzicht in de ontwikkelingen van Tsjechië als onafhankelijk land – de republiek is een zeer merkwaardig voorbeeld van de manier waarop de wereld zich ontwikkeld heeft onder het liberalisme. Communism and the Net or the End of Representative Democracy voelt als een optelsom van Vacheks filmkunst: een niet te classificeren monster van een film, enorm discursief, ironisch, fel, pittig – iets waaraan huidige publieke intellectuelen nog een voorbeeld kunnen nemen.