Diamantino

Iedereen wil iets van de Portugese voetbalvedette Diamantino Matamouros: zijn vader, tevens trainer, ziet een kampioen, zijn zussen een dik belegde boterham, en zijn land een held. Maar als Diamantino de beslissende strafschop op het WK mist, gaat hij twijfelen aan alles wat hem ooit verteld is over de wereld om hem heen.

Hiermee begint de dolle rit die Diamantino van Gabriel Abrantes en Daniel Schmidt is, de winnaar van de Grand Prix van de Semaine de la Critique in Cannes. Het is zowel een flexibel sprookje, een genderbending romance, een sciencefictionachtige body horror en een hilarische sociale (media) satire op het moderne Europa. Hoewel de film moet waden door een stroperige ondergrond van digitale desinformatie, de vluchtelingencrisis en toenemend rechts-nationalisme, tapdansen Abrantes en Schmidt lichtvoetig langs deze reële trauma’s, intussen moeiteloos nieuwe texturen en tonen absorberend. Diamantino kijkt naar het post-Brexittijdperk via een lachspiegel en in die verwrongen reflectie zien we dat een betere wereld mogelijk is.