Pororoca

Op een zonovergoten dag in het park rennen de vijfjarige Maria en haar broertje Ilie rond in een drukke speeltuin. Vader Tudor drinkt koffie en kletst met de andere ouders. Iedereen let op en toch gebeurt het onvoorstelbare: ineens is Maria weg. Hulptroepen worden ingeschakeld en doen hun uiterste best, maar 's avonds zitten Tudor en zijn vrouw Cristina verslagen thuis: hun dochter is écht verdwenen.

Hoe ontwrichtend dit verdriet en deze pijn is, toont regisseur Popescu door vervolgens ruim twee uur lang vader Tudor te volgen in zijn pogingen om dichter bij een antwoord te komen. Heeft die charmante ex-collega van Cristina er wellicht iets mee te maken? En wie is eigenlijk die kinderloze vreemde snuiter in het park? Het is hartverscheurend om hem te zien afglijden in een verblindende wanhoop. Popescu registreert dit alles vaak van een stille, kille afstand, met behulp van prijswinnend acteerwerk en trefzekere cameravoering, die ineens ook intens dicht op de huid kan zitten.