Foxtrot

Een uur lang vreesde filmmaker Samuel Maoz dat zijn dochter dood was. Zo lang duurde het voordat hij haar te pakken kreeg, na een aanslag op een bus waar zij in had kunnen zitten. Dat onzekere uur, twintig jaar geleden, was het ergste dat hij zijn leven had meegemaakt – erger nog dan zijn oorlogservaringen, die hij verwerkte in zijn meesterlijke debuut Lebanon (2009).

Opvolger Foxtrot neemt dit persoonlijke trauma als uitgangspunt voor een verhaal over het gezin Feldmann. Vader Michael en moeder Daphna krijgen aan het begin van de film te horen dat hun zoon Jonathan is overleden tijdens zijn dienstplicht, als wachter bij een verlaten grenspost. De feiten blijken een stuk complexer.

In drie stilistisch uiteenlopende delen vertelt Maoz het verhaal vanuit het perspectief van vader, zoon en moeder. Alle drie dansen ze de foxtrot met het noodlot. Een dans met vele variaties, maar: 'waar je ook heen gaat, je eindigt toch weer op het punt waar je ooit begon.