Asino

De gevierde Russische theaterregisseur Anatoli Vasiliev brengt met Asino (Italiaans voor ezel) een epische ode aan de ezel. Het lastdier kent een lange culturele geschiedenis die teruggaat tot de Griekse mythologie en de bijbel: Jezus reed op een ezel Jeruzalem in. Sancho Panza heeft een loyale ezel, Winnie de Poeh is bevriend met de sombere Iejoor. Naast deemoed staat de ezel ook voor domheid en koppigheid.

Asino bestaat uit acht 'novellen' van ongeveer twintig minuten. Vasilievs in Italië opgenomen film wankelt tussen realiteit en allegorie, en laat de kijker reflecteren op wat hij ziet. Zijn hoofdstuktitels ('Bacchus', 'Medea') en citaten uit Apuleius, Pirandello en Aeschylus helpen daarbij. De derde novelle documenteert de Italiaanse ezelsverering in Alba, waar tijdens de Palio races met ezels gehouden worden. In Asino zijn ezels tegelijkertijd gedomesticeerde dieren, mensen en mythologische wezens, waarmee de film in zekere zin de betekenis van de ezel in de westerse cultuur samenvat.