The Summer Is Gone

Het is het begin van de jaren negentig en Xiaolei heeft net zijn basisschool afgemaakt. In de provinciestad waar hij woont, in het noorden van China, kijkt hij uit naar de lange warme zomer. Terwijl hij dagdroomt, zijn buurmeisje bespiedt en de bioscoop bezoekt, speelt op de achtergrond de Chinese hervormingspolitiek: veel staatsbedrijven worden geprivatiseerd. Zodoende dreigt Xiaolei’s vader, die werkt bij een filmstudio, zijn baan te verliezen. En moeder wil intussen dat haar zoon wordt toegelaten op een prestigieuze middelbare school.
Deze gezinsdynamiek wordt in Zhang Dalei's opmerkelijk volwassen speelfilmdebuut op gepaste afstand en grotendeels in zwart-wit geregistreerd. Een nostalgische sfeer is het gevolg, waarbij het roerige Chinese verleden daarentegen nooit wordt geromantiseerd, maar wel treffend wordt gevisualiseerd. Zoals tegen het einde van de film wanneer het begint te regenen. De zomer is ten einde, de bladcactus bloeit, en de watermeloen is op zijn rijpst. China begint aan een nieuw hoofdstuk.