Maudite Poutine

Karl Lemieux werd bekend met zijn experimentele shorts (Mamori, IFFR 2010; Quiet Zone, co-regie met David Bryant, IFFR 2015) en zijn werk aan live performances met muzikanten van onder meer Jerusalem In My Heart en Godspeed You! Black Emperor). Zijn eerste speelfilm is logischerwijs geworteld in beide idiomen, maar het verhaal is eenvoudiger: de 27-jarige muzikant Vincent wordt belaagd door de maffia na het stelen van drugs en gaat terug naar zijn geboorteplaats op het platteland. Daar ziet hij zijn oudere, gekwelde broer Michel terug die een normaal leven probeert te leiden door in een hardcoreband te spelen. Beide broers worden meegesleurd in een spiraal van geweld.
Het op 16mm gedraaide Maudite Poutine, met een hypnotische intensiteit die doet denken aan de films van Philippe Grandrieux, is een luidruchtig, bijna woordloos eerbetoon aan de geijkte bronnen van de punkenergie: de arbeidersklasse, verveling en urgentie. Stroboscopische effecten, vervormde shots, sterk contrasterend zwart-wit en natuurlijk muziek vertalen de dagelijkse levensangst in een tamelijk rauwe nachtmerrie.