Bamseom Pirates Seoul Inferno

“Waar andere bands dure gitaren tot stukken slaan, gebruiken wij rotzooi”, zegt een van de bandleden van het controversiële duo Bamseom Pirates, terwijl hij een oude printer opraapt die tussen de rommel ligt in een oud, verlaten universiteitsgebouw met kapotte ramen. Daar spelen ze liever dan in de hippe concertzalen van Seoul. Vol ironie kondigen ze hun ‘relaxing’ muziek aan, een bak herrie die grindcore punk wordt genoemd. Ze spelen bas en drums, maar gebruiken alles wat voorhanden is om muziek mee te maken. Hun boze punk-kruistocht tegen ongelijkheid richt zich tegen de gevestigde orde van Zuid-Korea. Veel van hun nummers, waaronder All Hail Kim Jong-il, zorgen voor controverse – bonje die ze van harte verwelkomen. 
Filmmaker Jung liet in zijn debuut Non-fiction Diary het gegeven van een geruchtmakende moordzaak in de jaren 1990 uitgroeien tot een analyse van struikelend vooruitgangsgeloof in Korea. Zijn tweede film begint als lawaaiïg muzikaal portret, om uit te groeien tot een statement over jeugdig verzet tegen kapitalistische machthebbers. En zoals blijkt uit de keuze voor oude propagandafilms die worden ‘gebruikt’ als videoclips: de Koude Oorlog is in Korea immer aanwezig.