Deze informatieve documentaire licht een tipje van de sluier op van het wonderlijke oeuvre van de Canadese filmmaker Guy Maddin, veelal delirische pastiches van stomme films. Goed gekozen clips van Maddins werk en dat van zijn filmhelden, onder wie Fritz Lang, Méliès en Buñuel, illustreren zijn terugkerende preoccupaties. Hij is geïnspireerd door de zwijgende cinema, vooral die uit Europa, heeft een voorliefde voor zwarte sprookjes en het bovennatuurlijke, en vermengt het liefst gestileerd melodrama met ironie en humor. Iets mag absurdistisch, surreëel of mysterieus zijn, als er uiteindelijk maar een emotionele logica in zit. Zelf zegt de man die zich graag wentelt in melancholie “psychic realism” na te streven. Hij vergelijkt zijn non-narratieve films met muziek: iets raakt je, zonder dat je precies weet hoe dit komt.
Regisseur Yves Montmayeur spreekt ook met enkele van zijn gelijkgestemde inspiratiebronnen, zoals Kenneth Anger, de gebroeders Quay, John Waters, Isabella Rossellini en Udo Kier.