Non essere cattivo

Claudio Caligari had de rauwe buddy- annex misdaadfilm par excellence Non essere cattivo net voltooid toen hij in mei 2015 aan kanker overleed. Hij stierf als de 'rauwe' filmmaker van ongepolijste portretten van jonge rebellen die het product waren van het tumultueuze politieke geweld van de jaren 70, zonder de holle droom te omarmen van het kapitalistische succes in het Italië van de jaren 80 en 90. Toch laat Caligari een erfenis na van hoop en onafhankelijkheid: onvoorwaardelijke liefde voor de film en de koppige vastberadenheid om anders te blijven.
Het is 1995: jeugdvrienden Cesare en Vittorio zijn terechtgekomen in een neerwaartse spiraal van onherroepelijke zelfdestructie. Als Vittorio besluit een eerlijk mens te worden, zinkt Cesare verder weg in drugsverslaving en kleine criminaliteit. Maar Vittorio laat Cesare niet in de steek. Met veel geraas en gebral drijft Caligari ze naar de rand van de wanhoop, maar bewaart een sprankje hoop voor het allerlaatst.