Il solengo

Een groep oudere jagers vertelt over Mario 'van Marcella', een man die zestig jaar lang in een grot in hun jachtgebied leefde, afgezonderd van de wereld. Mario's bijnaam 'il solengo' is afkomstig van de wilde zwijnen waarop deze heren ieder jaar jagen: zo worden volwassen mannetjeszwijnen genoemd die zich afzonderen van hun groep. De makers filmen elke jager afzonderlijk en iedere spreker heeft zo zijn eigen beeld van de kluizenaar - van uitgestoten dorpsgek tot tragisch slachtoffer van een familievete.
In zorgvuldige composities vertellen de mannen hun verhalen, gezeten aan de tafels van hun jachthut. De interviews zijn doorsneden met beelden van de wilde natuur van de regio Tuscia waar de verhalen zich afspelen. Zo ontstaat een documentaire die expliciet aansluiting zoekt bij de orale verteltraditie van de streek, en die gaandeweg in twijfel trekt in hoeverre het überhaupt mogelijk is om de werkelijkheid te vangen in een verhaal.