Arthur Martinez is weliswaar een fulltime computerdokter, maar eigenlijk is hij een middelmatige acteur. Daarom huurt hij regisseurs Mike Ott en Nathan Silver in, die hij de opdracht geeft een film te maken over Arthur Martinez. Al snel besluiten ze echter in te grijpen en trachten ze de diffuse persoonlijkheid en het weinig enerverende bestaan van hun protagonist iets interessanter te maken. Bijvoorbeeld door een vriendin te introduceren. En hem met intieme vragen tot het openbaren van zijn innerlijk te bewegen. Maar hoe harder de makers proberen grip te krijgen op de acteur, hoe wanhopiger hij zich daaraan probeert te ontworstelen. Met een hoop ongemak en absurdistische scènes als gevolg. De film heeft een hoog documentair karakter, door het camerawerk en de gesprekken tussen filmmakers en acteurs (die allen zichzelf spelen) en beweegt zich voortdurend op de scheidslijn tussen fictie en werkelijkheid.