Valedictorian

Ben heeft zijn zaakjes schijnbaar goed voor elkaar. Hij woont in het hippe Brooklyn met een coole vriendin, speelt in een band, heeft werk en gaat in zijn vrije tijd naar feestjes op dakterrassen waar het uitzicht goed is en de drank ruim voorradig. Maar Ben wordt overvallen door een zeurend en niet aflatend is-dit-alles-gevoel. Langzaam, zonder drama of existentiële bespiegelingen, trek hij zich terug uit het leven. Hij verkoopt zijn huisraad, beantwoordt zijn telefoon niet meer en dwaalt door straten waar niemand hem kent.
In Valedictorian portretteert Matthew Yeager de leegte van Generatie Y, de hipsters die zijn geboren in het post-ideologische tijdperk. Hun levens zijn gevuld met uiterlijkheden en flinterdunne emoties.
Yeager liet zich voor zijn speelfilmdebuut inspireren door een oude kennis, die net als Ben alle schepen achter zich verbrandde. Hij romantiseert Bens langzame verdwijntruc niet, maar presenteert het ook niet als een nachtmerrie - hoewel Ben voor veel van zijn vrienden, verontrustend genoeg, al gauw niets meer is dan een vage herinnering.