Door het publiek te vragen veel meer tijd aan zijn onderwerp te besteden dan een gebruikelijke filmduur of het vluchtige bezoek aan een installatie, doet Everson rechtstreeks beroep op ons persoonlijke gevoel voor timemanagement. Los daarvan is de retoriek van zijn meditatie over geschiedenis, economie en de plaats van het individu wars van alle manipulatie. Zonder commentaar of contextualisering, en zonder dat we meteen begrijpen welke objecten geproduceerd worden, krijgen de handelingen zelf een sculpturale dimensie.
De titel verwijst naar de naam van een bowlingbaan uit Eversons thuisstad Mansfield, Ohio. Voor deze film, over een volledige werkdag in een fabriek waar bowlingbaan benodigdheden worden gemaakt, is acht uur aandacht in reële tijd vereist. Het is bovenal een reflectie op de dagelijkse sleur, maar ook op de waardigheid van een normale werkdag. In deze film belicht Everson het thema dat in veel van zijn ruim 100 films aan bod komt: de gebaren en handelingen van de Afro-Amerikaanse arbeidersklasse.