Le paradis

Met onbevangen blik onderzoekt de 83-jarige Franse cineast Cavalier (Thérèse, René, Le filmeur) zijn meest directe omgeving: zijn tuin, zijn huis, de schat aan verhalen in zijn eigen hoofd. Kleine gebeurtenissen in en om het huis verbindt hij op associatieve wijze met dromen, herinneringen en gedachten. Met willekeurige snuisterijen, stukken speelgoed of de oogst van de tuin ensceneert hij persoonlijke versies van Bijbelse en klassieke verhalen.
Aan het begin van de film sterft een pauwenkuiken. De inspanningen om de herinnering aan zijn korte bestaan levend te houden, vormen een terugkerend motief. Het geïmproviseerde gedenkteken voor het vogeltje wordt zo een parallel voor de film zelf: een uit objets trouvés samengestelde getuigenis. In de bescheidenheid van de middelen die Cavalier gebruikt om zijn innerlijke wereld voor de camera te recreëren, schuilt de ontwapenende eenvoud van de film.