Je suis le peuple

Zevenhonderd kilometer ten zuiden van Caïro is de omverwerping van Moebarak weinig meer dan een televisiegebeurtenis. In een naamloos dorpje in de Nijlvallei lijkt de tijd al eeuwenlang stil te staan, en het ziet er op het eerste gezicht niet naar uit dat de revolutie die zich in het machtscentrum voltrekt, daar verandering in gaat brengen.
In beelden van vaak schilderachtige kwaliteit legt de in Caïro opgegroeide Anna Roussillon een werkelijkheid vast die in de meeste nieuwsreportages over het hoofd wordt gezien: die van de omvangrijke Egyptische plattelandsbevolking. Waar haperende waterpompen en weerspannige landbouwhuisdieren de stemming van de dag bepalen, sijpelt bij het naderen van de presidentsverkiezingen de politiek steeds sterker door in de openhartige gesprekken die Roussillon met enkele dorpsbewoners voert. Via hun dromen, teleurstellingen, twijfels en vragen werpt de documentaire Je suis le peuple vanaf het platteland - waar collectieve actie al generaties lang het voortbestaan van de gemeenschap bepaalt - een onverwacht helder licht op de gebeurtenissen op het verre Tahrirplein.