Five Year Diary Reels 22, 23 & 80

Robertsons dagboekproject hangt een even intieme als uitvoerige kroniek op van haar dagelijkse leven in Framingham, Massachusetts, met als overheersend motief de strijd tegen haar mentale ziekte. Zonder reserves documenteert Robertson haar zenuwinzinkingen en ziekenhuisopnames, haar obsessie voor Doctor Who-acteur Tom Baker, haar strijd met de weegschaal, de neveneffecten van haar doktersmedicijnen en de dood van haar drie jaar oud nichtje Emily.
Twee opeenvolgende reeksen dateren van 1982, een derde van 1994. Hoewel de inhoud vaak pijnlijk confronterend is, zijn er ook voldoende momenten van pure poëzie, door de geoefende manier waarop de filmmaker haar Super8-camera hanteert. Uiteindelijk bleek het dagboek ook een bevrijdende vorm van zelf-therapie te zijn die in het geval van Robertson een verhaal ophangt van ‘het overlevingsinstinct van de menselijke geest.’ Het oeuvre wordt gerestaureerd door het Harvard Film Archive en gepresenteerd in samenwerking met LUX London.