Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice

Hoewel de komst van toeristen de oorspronkelijke verhoudingen in een dorp ergens in het noorden van Laos flink overhoop haalt, is Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice geen film over goed versus kwaad. De backpackers zijn op zich niet uit op ontwrichting; die lift als het ware met hun komst mee. En de dorpsbewoners dromen zelf ook van meer welvaart en luxe. De film veroordeelt dan ook niet, maar kaart de culture clash wel in niet mis te verstane beelden en scènes aan.
De taal waarin dat gebeurt, is de cinéma vérité voorbij. Daan Veldhuizen bouwt situaties zodanig op dat het eerder ervaringen dan registraties worden. Het unieke aan Banana Pancakes is dat dit ook opgaat voor de centrale thematiek van de film. Je voelt de ongemakkelijkheid die ontstaat als toeristen het dorp penetreren. Ongetwijfeld met goede bedoelingen, maar zó herkenbaar en gênant dat het plaatsvervangende schaamte oplevert.