Another Trip to the Moon

Een kleine, maar rijke film die is gebaseerd op vele, zeer diverse bronnen. Naast oude orale Indonesische mythen is er ook geluisterd naar Jim Morrison (The Doors) en gekeken naar sciencefiction. Met eenvoudige, maar zeer creatieve middelen is een fantasiewereld geschapen die zowel serieus als komisch is.
In de oudste legendes en tradities, ook in die van de Islam in Indonesië, is de rol van de vrouw meestal een ondergeschikte, maar Ismail Basbeth draait in zijn film de rollen om. De mythische held is hier de jonge vrouw Asa, dochter van een zieneres, die zich met een vriendin in een bos heeft teruggetrokken en leeft van jagen en vissen. Het verhaal lijkt zich in een ver voorhistorisch verleden af te spelen, maar wanneer Asa het bos verlaat na de dood van haar vriendin - en omdat haar moeder haar roept - staat ze pardoes op een modern benzinestation. Dat kan bij Basbeth. Het verhaal is van alle tijden.
Na haar terugkeer en het overlijden van haar moeder leidt Asa een heel ander leven. Van het primitieve bos komt ze in een prachtig klassiek Javaans huis. De hond die haar kwam halen, blijkt een man te zijn en samen krijgen ze een kind, als in het aloude sprookje van Dayang Sumbi.
Het lijkt soms een bizar verhaal, maar Basbeth regisseert het met grote en feitelijk onderkoelde elegantie. Het grillen van een plastic konijn wordt daardoor iets heel gewoons, zoals de gehele film het uitzonderlijke tot iets dagelijks maakt. Waardoor het gewone dan weer bijzonder wordt.