Tonight and the People

'De hel, dat zijn de anderen.' Dat beroemde citaat van Sartre, afkomstig uit het toneelstuk Huis clos, hangt als een donderwolk boven Tonight and the People. Net als Sartres eenakter speelt de film zich af op één locatie, in dit geval een televisiestudio. Een stel cowboys, activisten, hippies, gangsters en teenagers zitten daar te wachten op iets groots: de Apocalyps.
Ondertussen praten ze over hun idealen en dromen, de ideale liefde en de invloed van politiek op hun leven. Langzaam dringt het besef door dat de ondergang al heeft plaatsgevonden en dat ze zich allang in de hel bevinden.
Alles aan Tonight and the People is kunstmatig: de dialogen, de claustrofobische setting, de stijlcitaten uit sitcoms en westerns, de gedragen manier waarop grote thema’s worden aangesneden. Regisseur Neil Beloufa borduurt daarmee consequent voort op de (veel bekroonde) korte videofilms die hij eerder maakte. Beloufa’s speelfilmdebuut staat met meer dan één been in de beeldende kunst. En dat heeft een bij vlagen ontregelend effect.