The Quiet Roar

Het is niet bepaald de meest geruststellende omgeving voor een medische behandeling. In een ruim ingerichte bus op een parkeerplaats zoekt de terminaal zieke, depressieve zestiger Marianne dan ook niet naar een conventionele geneeswijze. Ze zoekt verlichting, en die krijgt ze - in de vorm van een LSD-trip.
'Als je op zoek bent naar stof tot nadenken, ga je voorbij aan de essentie van de ervaring, die niet in de woorden ligt maar in jezelf.' Dat is de opdracht die Marianne meekrijgt van begeleider Eva voordat haar trip begint, maar regisseur Henrik Hellström richt hem evengoed tot de toeschouwer.
Marianne blikt terug op haar 25-jarige zelf, nog samen met de man die ze verliet en het kind dat ze niet meer spreekt. Terugduikend in de tijd, naar een vakantie in een beeldschone Noorse woestenij, idyllisch en desolaat tegelijk, spreekt Marianne met haar jongere zelf en echtgenoot en aanschouwt ze het einde van hun relatie.