Club Sándwich

Lethargische pubers liet Fernando Eimbcke (Lake Tahoe) al eerder zien. In zijn derde film Club Sándwich moest het anders. Een keuze deels uit nood geboren: tijdens zijn research stuitte Eimbcke op veel puberale schroom. Hun moeders daarentegen bleken een onuitputtelijke bron van verwondering, liefde en humor.
Club Sándwich vangt aan met de klassieke ingrediënten voor een heerlijke vakantie voor moeder Paloma en haar vijftienjarige zoon Hector. Een groot zwembad in een zonovergoten Mexicaans resort, waar hapjes en drankjes bij de comfortabele ligstoelen worden geserveerd. Gedurende de zonovergoten dagen ziet Paloma haar beste vriend langzaam de kindertijd ontgroeien. Hector ontmoet leeftijdsgenootje Jazmin en de lege gangen en hoekjes van het resort lenen zich bij uitstek voor stiekem geflikflooi.
Paloma's balorige reacties op haar zoons nieuwe gedrag en haar vastbeslotenheid de strijd om aandacht niet te verliezen, zijn even tragisch als koddig. Eimbcke combineert een loom zomers vakantiegevoel met de tegenstrijdigheid die elke ouder bekend voor zal komen: loslaten of knuffelen?