Sedia elettrica - Il making-of del film Io e te

Io e te is de eerste speelfilm van Bernardo Bertolucci sinds The Dreamers (2003) en zijn eerste in Italië sinds La tragedia di un uomo ridicolo (1981). En dat terwijl de 72-jarige regisseur sinds enige jaren in een rolstoel zit.
Monica Stambrini volgt de meester op de set van Io e te in zijn 'elektrische stoel', zoals hij het noemt en die hij grappend omschrijft als een 'straf van God' voor de vele dolly-shots in zijn oeuvre. Zijn nieuwe positie lijkt van invloed op zowel stijl als inhoud van zijn film. Zijn hoofdpersoon, een nurkse puber, beperkt bewust zijn mobiliteit door zich terug te trekken in een souterrain. En de manier waarop Bertolucci's camera achter de jongen aan glijdt, weerspiegelt hoe Bertolucci zelf door de set rijdt.
Daarnaast registreert Stambrini Bertolucci's twijfels over digitale cinema, zijn nervositeit als hij moet wachten tot de crew gereed is, korte intieme momenten met zijn jonge hoofdrolspelers en een setbezoek van acteurs Debra Winger en Richard Gere.