La fille de nulle part

Voortdurend balancerend op een dunne lijn tussen parodie en ernst speelt Jean-Claude Brisseau's La fille de nulle part met elementen uit de Franse cinema. Femme fatale en amour fou dansen samen met nadrukkelijk didactische monologen over god en het onbekende. Deze lowbudget Gouden Luipaard-winnaar speelt zich af in het Parijse appartement van de regisseur, die zichzelf castte als een gepensioneerde wiskundedocent en weduwnaar die zich voorbereidt op het einde.
Voor dat einde arriveert, neemt hij echter de jonge Dora in huis, die voor zijn deur door een ex-geliefde wordt mishandeld. Terwijl ze herstelt, beginnen in huis vreemde dingen te gebeuren. Brisseau, in 2003 Filmmaker in Focus op IFFR, construeerde zijn verhaal rond vragen over de noodzaak van mythen en illusies en hun invloed op onze beleving. Hier en daar laat hij met veel komisch effect fictie en realiteit opzichtig door elkaar lopen. De kracht van illusies wordt uiteindelijk toch bevestigd wanneer achter het zelfbewuste spel met de filmgeschiedenis Michels tragische lot en de verstreken tijd voelbaar wordt.