Faces

Experimentele filmmaker James Benning maakte een radicale, dialoogloze remake van John Cassavetes' huwelijkscrisisfilm Faces (1968. Hij nam voor zijn gelijknamige 'reconstructie' drie regels in acht:
1) Alleen close-ups van de gezichten van de acteurs in Faces, onder wie Gena Rowlands, Seymour Cassel en John Marley.
2) Elke acteur is even lang in beeld als in de originele film.
3) Elke scène duurt even lang als in Cassavetes' film.
Dus als in het origineel Gena Rowlands een kwartier lang in een scène van een half uur te zien is, laat Benning haar in zijn versie ook 15 minuten zien.
Daartoe moest Benning een shot soms extreem vertragen, waardoor de menselijke fascinatie met gezichten vrij spel krijgt. Niet gehinderd door verhaal of dialoog, kan de toeschouwer zich volledig concentreren op die gezichten en op zijn gemak hun verschillende expressies bestuderen en duiden.