Tokyo Playboy Club

In 2010 speelde de jonge, talentvolle filmmaker Okuda Yosuke zich al in de kijker met zijn lowbudget gangsterkomedie Hot as Hell: The Deadbeat March, het laatste deel van zijn trilogie Hot as Hell. Dit jaar keert hij terug met een droogkomisch misdaadverhaal over de rafelranden van de Japanse maatschappij.
Elke klant - maar dat zijn er weinig - kan zien dat de nachtclub Tokyo Playboy Club zijn beste dagen heeft gehad. Na een gevecht op zijn werk vlucht Katsutoshi naar deze club, die het eigendom is van zijn goede vriend Seikichi. Het duurt niet lang of heethoofd Katsutoshi maakt zich ook hier onmogelijk door een lokale gangster tot moes te slaan. Seikichi vreest nu - terecht - voor zijn eigen hachje. Ondertussen werkt een van zijn barmannen zich in de nesten, waardoor diens vriendinnetje Eriko zich gedwongen ziet er een baantje aan te nemen als hostess. Zodoende raakt ook zij betrokken bij het rap uit de hand lopende conflict tussen de clubeigenaar, diens mepgrage vriend en de woedende gangsters.
Deze bij vlagen kurkdroge gangsterfilm met atypische accordeonmuziek draait om personages die, in tegenstelling tot de regisseur (een zelfbenoemd doemdenker), vooral instinctief leven. En dat resulteert in uitermate bloederige, roekeloze scènes. Ook nu biedt Okuda een vleugje absurde Tarantino - minus de glamour: dit onderkoelde avontuur toont een armoedig Japan dat we doorgaans niet te zien krijgen.