Nuhm is een voorman in de bouw in Bangkok die ander werk moet zoeken. Aan de vooravond van het Thais Nieuwjaar keert hij terug naar zijn geboorteplaats in het noordoosten van Thailand (waar ook regisseur Wichanon Somumjarn is opgegroeid). Na de bruiloft van een schoolvriend zoekt Nuhm zijn vader op, maar het weerzien verloopt stroef. De ontmoeting met een jonge vrouw op wie hij vroeger verliefd was, maakt weer andere gevoelens los. Ze hebben het over de regels van Albert Camus voor een gelukkig leven, en hij bekent haar dat hij het liefste films zou maken. Intussen klinken uit de radio nieuwsberichten over rellen elders in het land. De film neemt een onverwachte wending wanneer in een documentair fragment de vader en de oudere broer van de regisseur in beeld verschijnen. Dan blijkt veel van het getoonde autobiografisch - de titel verwijst naar een gebeurtenis die plaatsvond toen Somumjarn zes maanden oud was. Fictie, realiteit, herinneringen en droomachtige beelden lopen steeds meer door elkaar. Deze eerste lange speelfilm van de voormalige bouwkundestudent Somumjarn, van wie in Rotterdam eerder een korte film te zien was, drijft vooral op stemmingen en gevoelens. Veel blijft ongezegd en onbeslist. Schoonheid kan in bijzaken zitten, zoals de verzorging van een paard, het landschap of een liedje in een karaokebar over levenspaden die uit elkaar lopen. Dat is het ook: een meditatie. En, zoals de regisseur stelt: 'Dit is het verhaal van mijn land'.