I Am the One Who Carries Flowers to Her Grave

Het IFFR biedt het Visual Arts Festival Damascus een platform om haar programma te vertonen, aangezien het festival dit jaar niet in Syrië kan plaatsvinden.

Als een van de filmmaaksters de 50 nadert, besluit zij zowel in gedachten als in werkelijkheid opnieuw de plekken, mensen en dromen te bezoeken die haar leven hebben beïnvloed. Ze praat met jeugdkameraden en met vrienden uit haar dagen als jonge activiste; ze vraagt een bevriende filmmaker om haar grote liefde te filmen tijdens zijn terugkeer naar zijn geliefde stad. De film is een intiem portret van vier sterke vrouwen, de filmmaakster en haar dierbare vriendinnen, van hun persoonlijke worstelingen en de veranderingen die ze hebben ondergaan in gevangenschap. Het laat zien hoe het leven in ballingschap, het op de vlucht zijn en andere barre ervaringen de vier hebben gevormd. Een film over de kracht van kunst, poëzie, liefde en kameraadschap en een liefdesverklaring aan een land dat nooit vervaagt, ook niet na vele jaren ballingschap.