Cornelia frente al espejo

Ze heeft een flesje met vergif meegenomen. Cornelia is naar haar ouderlijk huis gekomen met maar één doel: zelfmoord plegen. Waarom zou een mooie, jonge vrouw als zij zoiets doen? En wie zijn toch de vreemde gasten in het huis? Het zou leeg moeten zijn, maar steeds opnieuw krijgt Cornelia bezoek.
Noem hen maar gerust indringers: de vriendin van vroeger, het kleine mysterieuze meisje aan de deur, de gemaskerde dief en de charmante Daniel. Ze weerhouden Cornelia van haar plan, al smeekt ze hen zelfs haar te vermoorden.
Met Cornelia frente al espejo maakte de Argentijn Daniel Rosenfeld (1973) een nauwkeurige, stijlvolle en beklemmende literatuurverfilming. Het verhaal van Silvina Ocampo (1903-1993) waar de film op gebaseerd is, draait om spiegels en de mogelijkheid dat we niet één, maar verschillende persoonlijkheden hebben. In de spiegel staren is zo een metafoor voor het creatieve proces. Tegelijk gaat het in deze contemplatieve, mysterieuze film om de tragische, ironische en romantische laatste momenten van Cornelia.