Vete más lejos, Alicia

De jonge Mexicaanse Elisa Miller, winnaar van een Gouden Palm voor haar korte film Ver llover, was bezig met wat haar eerste speelfilm moest worden - een door het Hubert Bals Fonds ondersteund project - toen een ander impulsief idee eerder uitgroeide tot een heuse film.
Het onderwerp was het verlaten van het ouderlijk huis. Over de emoties die daarmee gepaard kunnen gaan - eenzaamheid, vervreemding, een gevoel van leegheid - deelde Miller dagboeknotities met actrice Sofia Espinosa en cameravrouw María José Secco (ook verantwoordelijk voor de fotografie van Agua fría de mar, vorig jaar Tiger Award-winnaar). En voor ze het wist, was er 300 uur (HDV en super 8) filmmateriaal verzameld.
Op die bijzondere wijze ontstond het stijlvolle Vete más lejos, Alicia, waarvan de maakster weet dat het ‘zonder twijfel een initiatierite [is], zowel voor het personage als voor iedereen die bij de film betrokken was’. Het draait om de 19-jarige Alicia, die vanuit Mexico naar Buenos Aires vertrekt met de ambitie trapezeartiest te worden. Worstelend met zichzelf zal ze verder gaan, naar het einde van de wereld, in het zuiden van Argentinië. Miller toont met haar eerste lange film haar visueel-emotionele talent. Haar meeslepend dromerige film gaat over universele emoties, herkenbaar voor iedereen die ooit het ouderlijk huis verliet of daarover nadenkt.