Tape

'Een mens is niets anders dan een serie ondernemingen', zei Jean-Paul Sartre, een uitspraak die zeer van toepassing is op de Chinese danser en performancekunstenaar Li Ning. Niet alleen op zijn avant-gardistische optredens, ook op zijn privésituatie, waarin hij worstelt met twee 'families': zijn vrouw, zijn zoon en zijn moeder die hem verwijten te weinig geld in het laatje te brengen, en zijn guerrilladansgroep, die enthousiast is, maar weinig georganiseerd.
Li legt in het bijna drie uur durende Tape vijf jaar uit zijn eigen leven vast, daarbij balancerend tussen de harde werkelijkheid en zijn artistieke pretenties, tussen pathos en inzicht, en tussen volharding en zelfmedelijden.
Hij zet een bonte hoeveelheid filmische middelen in: observerende beelden, zelfreflectieve bekentenissen, een uitgeschreven voice-over en ook digitale speciale effecten. Het verhaal heeft een springerige chronologie, waarin sommige scènes zich herhalen. Tape is een weerbarstig, confronterend egodocument, waarin Li erin slaagt zijn eigen ziel volledig bloot te leggen.