Pulsar

In Pulsar, de tweede speelfilm van Alex Stockman, wordt de wireless fidelity van twee geliefden op de proef gesteld door een mysterieuze hacker. Stockman, die in 2001 met Verboden te zuchten meedong naar een Tiger Award, laat op claustrofobische wijze zien hoe communicatietechnologie onze levens domineert. De global hot spot lijkt ons in toenemende mate ongedurig en kwetsbaar te maken.
Dat ondervindt Samuel, die alleen achterblijft in Brussel als zijn vriendin Mireille voor een stage naar New York vertrekt. Enkele dagen daarna wordt Sams computer gekraakt. ‘Connection lost’ staat er om de haverklap op zijn beeldscherm. De hacker weet Samuels leven compleet te ontwrichten. Samuel tuimelt in een toestand van paranoia en zet al zijn hoop op wifiblocking paint.
De duivel houdt zich in Pulsar schuil in digitale sferen; het modem als sluipgif. Maar behalve een technologische thriller is Pulsar stiekem ook een hulde aan analoge, begrijpelijke informatiedragers als de vinylplaat, de polaroidfoto, de super 8-film en de handgeschreven brief.